Coraz częściej otrzymujemy zapytania od technologów o właściwe zastosowanie rodzaju aromatu w produkcie finalnym.
Niestety często spotykamy się też z problemem identyfikacji grupy aromatu. Dlatego poniżej przedstawiamy krótki opis i klasyfikację aromatów, mając nadzieję, że pomoże to technologom we właściwym ich doborze. Bo czasami nie ma potrzeby używania aromatu naturalnego 95/5, który z pewnością jest najdroższy. Istnieją doskonałe zamienniki, a aromaty mogą wykazywać podobne właściwości.
Oczywiście w razie jakichkolwiek wątpliwości nasi technolodzy i doradcy handlowi służą pomocą.
W dzisiejszych czasach prawie każdy produkt spożywczy zawiera aromaty. Zwykle stosowane są w celu zwiększenia atrakcyjności produktu poprzez poprawę jego smakowitości oraz aromatyczności. Ponadto aromaty ułatwiają standaryzację produktu oraz zwiększają jego bezpieczeństwo. Niewątpliwą zaletą jest również dostęp do szerokiego asortymentu na rynku aromatów i łatwość dozowania.
Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 aromaty, inaczej środki aromatyzujące „to produkty nieprzeznaczone do bezpośredniego spożycia, dodawane do środków spożywczych w celu nadania im aromatu lub smaku lub zmiany ich aromatu lub smaku; wytworzone z produktów lub zawierające produkty z następujących kategorii: substancje aromatyczne, preparaty aromatyczne, środki aromatyzujące z przetworzenia termicznego, środki aromatyzujące dymu wędzarniczego, prekursory środków aromatyzujących lub inne środki aromatyzujące albo inne mieszanki”. Zasadniczym kryterium podziału aromatów jest rodzaj użytego do produkcji surowca. Możemy wyszczególnić następujące rodzaje:
Według Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. określenie „naturalny” można stosować do opisu środka aromatyzującego, tylko gdy składnik aromatyzujący zawiera wyłącznie naturalne substancje aromatyczne lub preparaty aromatyczne. Trzeba przyznać, że to właśnie aromaty naturalne cieszą się dzisiaj największą popularnością – producenci stawiają na najlepszą jakość wyrobów, zgodnie z trendem na ekologiczność wszelkiego rodzaju produktów tylko aromat naturalny może być w pełni akceptowany przez ostatecznego konsumenta. Zarazem warto zauważyć, że zawarte w aromacie składniki dodatkowe np. emulgatory lub nośniki (takie jak glikol propylenowy, maltodekstryna, olej roślinny czy triacetyna) nie wpływają na status środka naturalnego. Na poniższym schemacie przedstawiono podział aromatów naturalnych.
Producent znając skład swojego produktu oraz wymagania prawne podejmuje decyzję o umieszczeniu wizerunku na etykiecie oraz odpowiedniej nazwy (produkt X czy produkt o smaku X).
Bibliografia:
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE.
